Tüm o gelişlerin.
Yine aynı hesaptandı,
Kendini bilmez gidişlerin.
Anladım tabi olmazmış,
Tek vagonda aynı duygu,
Asla barınmazmış.
Sevgi billurlaşır oldu zamanla
Bu hareketli çapraz mekanikte.
Durduğumuzdaysa göremedik
O kocaman bizi gözlerimizde.
Şimdi sihri çözenlerin
Müthiş işgüzarlığıyla
Unutuyorum seni bir daha
Sırf, o vagona dön diye.
Ve hatırlıyorum artık yine
Kendi haline konuverilenin,
Hep orada kalacağını...
